Ik heb een opleiding gevolgd in de fysiotherapie. Mijn leven lang heb ik gezocht naar een antwoord op de vraag wat is de plaats van de ziel. In oosterse en westerse wijsbegeerte, de Tao en de gnostiek heb ik antwoorden gezocht.
Studie van de psychoanalyse, ontwikkelingspsychologie en neurofysiologie heeft mij veel kennis opgeleverd, maar geen antwoorden.
De zoektocht van de afgelopen jaren, ook in de studie filosofie, heeft mij geleerd dat het antwoord niet komt, maar dat de vraag zich verdiept.
Iedere keer als ik mijn handen op een lichaam leg, weet ik niet wat er zal gebeuren. Ik voel des temeer naar wat het lichaam mij te vertellen heeft. Dat heb ik vooral geleerd, luisteren.
Het lichaam weet van het leven, is gevormd door de ervaringen, en heeft de gestalte aangenomen van de ziel. We kunnen spreken van het bezielde lichaam. Zo ordenen we ons leven of raakt het in een verwarring. Dit is wat ik heb leren verstaan.
Een therapeutisch proces is een dialoog met als doel een betere balans te verkrijgen in het lichaam en in de beleving.
Lichaam en geest samen zijn de gestalte van de ziel. Als die in balans is kan het leven stromen. Die stroom wordt gevoeld als een gevoel van vervuld zijn.